Korkusuz cengâver Mecze'e ibn-i Sevr

Hazret-i Ömer, Kadsiye Savaşında İran ordusu mağlup edildikten sonra, Ebu Musa el-Eş’ari kumandasında bir orduyu, İran içlerine göndermişti. İran ordusunun kumandanı Hürmüzan, İslam askeri karşısında tutunamayarak doğudaki Tüster şehrine kaçtı. Burası iyi korunan bir kaleydi. Aylarca süren kuşatmaya rağmen kale alınamıyordu...

Ucunda mektup olan ok!..
Bir gün, kaleden, ucunda mektup olan bir ok atıldı. İçeriden birisi, Hürmüzan tarafından bütün ailesinin perişan edildiğini, ona olan düşmanlığından dolayı Müslümanları kaleye alabileceğini yazıyordu...
Hemen cevap yazılarak aynı okla kaleye atıldı. O gece, bunu yazan adam ile buluşuldu. Adam onlara, kaleye giren gizli bir yolu tarif etti. Bir tünel, kalenin içinden, yakındaki bir nehre açılıyordu.
Ebu Musa, yürekli, sağlam, dayanıklı, yüzmeyi çok iyi bilen 300 mücahidi hazırlayıp, başlarına da korkusuz bir cengâver olan Mecze’e ibn-i Sevr’i verdi... Hazreti Mecze’e, adamlarına, sudan kolay geçebilmeleri için, yanlarına kılıçlarından başka bir şey almamalarını ve onu da elbiselerinin altına bağlamalarını tavsiye etti. Yatsıdan sonra yola çıktılar...
Mecze’e ibn-i Sevr ve askerleri iki saatten fazla bir zamanda bu tehlikeli tüneli geçtiler, ancak şehre ulaştıklarında 80 mücâhid kalmıştı!
Mecze’e ve arkadaşları şehre ayak basar basmaz kılıçlarını çıkarıp kalenin muhafızlarına saldırdılar. Daha sonra da hemen kapıları açtılar. Müslümanlar şehre saldırdılar, ancak beklenmedik bir direnişle karşılaştılar!

Kılıcıyla üzerine atıldı!..
Çarpışma pek şiddetli devam ediyordu. Mecze’e ibn-i Sevr, tam o anda Hürmüzan’ı görüp, kılıcıyla üzerine atıldı. Az sonra savaşanlar dalgası onu içine aldı ve aralarında kaybolup gitti... Son bir defa daha göründü, tekrar üzerine atıldı... Mecze’e ve Hürmüzan kılıçlarıyla birbirlerine son darbelerini indirdiler. Ancak Mecze’e’nin kılıcı isabet etmedi. Ama Hürmüzan’ınki ona isabet etti. Cesur Mecze’e; “İslam askerine zaferi, bana da şehidliği nasib eden Rabbime hamdolsun” dedi, sonra da Kelime-i şehadeti söyleyerek harp meydana yığılıp kaldı...
İslam ordusu harbe devam etti; tâ ki Allahü teâlâ onları muzaffer kılıncaya ve Hürmüzan ellerine esir düşünceye kadar...