İbn-i Muhayrız hazretleri

İbn-i Muhayrız hazretleri, Tâbiînden, meşhur hadîs âlimi ve evliyanın büyüklerindendir. 717 (H.99) senesinde vefat etti. Kudüs’te yaşamıştır... Allah korkusundan beti benzi sararmış bir halde; “Ey Allah’ım, benzim senin korkundan sararıp solmuş ve rengini kaybetmiş bir hâle gelecek şekilde korkmayı nasip etmeni istiyorum” diye duâ eder ve ağlardı...

İKİYÜZLÜLERİ HİÇ SEVMEZDİ!..
İbn-i Muhayrız hazretleri, insanların ikiyüzlü olmasına, nefislerinin arzuları peşinden koşmalarına çok üzülür ve bu şekilde onların hâlini şöyle açıklardı: “Eğer sizler iyi güzel şeyleriniz olduğu zaman insanlara gösteriş yapar, öğünür, onu parmağınızla gösterir ve beğenmeyecekleri bir şey olduğu zaman da gizlerseniz; Allahü teâlâ böyle olanları kıyâmet günü Cehennem’e atar ve onu yalancı diye adlandırır.”
Mûsâ bin Ukbe diyor ki: “İbn-i Muhayrız ile Remle’deki bir cenâzede berâber bulundum. Şöyle diyordu: Anladım ki içlerinden birisi vefât ettiği zaman Müslümanlar: (Bizleri İslâm dîni üzere öldüren Allahü teâlâya hamd olsun) derler. Sonra bunu unuturlar. Ne ölümü ne de bu söyledikleri sözlerini hatırlarına getirirler.”
Bu mübarek zat bir gün de şöyle buyurdu: “Mescidde üç kelâm hâriç her türlü kelâmı konuşmak câiz değildir. Bunlar; namaz kılanın kelâmı, zikredenin kelâmı, Allahü teâlânın dînini öğreten veya ondan bir şey soranın kelâmı.”
Yine buyurdu ki: “Hayırlı şeyler gördüğünüz zaman Allahü teâlâya hamd ediniz. Bir münker gördüğünüz zaman hemen hiç vakit kaybetmeden Allahü teâlâdan bu belânın ümmet-i Muhammed’den kaldırılmasını isteyiniz.”
İbn-i Muhayrız dedi ki: “Peygamberimizin Eshâbından Fudale İbn-i Ubeyd ile görüştüm. Nasihat istedim: Eğer şu üç haslet sende bulunursa Allahü teâlâ bu hasletlerle sana iyilikler ihsân eder: Bilmediğini öğren, dinlemesini bil, kendini ziyâret etmeyeni ziyâret et!”

ANA-BABAYA HÜRMET...
Anne babaya çok hürmet edilmesini emir ve tavsiye buyurur, onlara hürmetsizlik edilmesini istemezdi. “Kim anne ve babasının önünde yürürse, haklarına riayet etmemiş olur. Ancak anne ve babasının yolu üzerindeki ezâ ve cefâ veren bir şeyi almak için öne geçmesinde bir mahzur yoktur. Kim anne ve babasını ismiyle veya lakabıyla çağırırsa edebsizlik etmiş olur. Ancak babacığım, anneciğim diye söylemesi müstesnâdır.”
İbn-i Muhayrız hazretleri vefat etmeden bir müddet önce buyurdu ki:
“Biz ameli ilimden daha efdal görürüz. Fakat bugün ilme, amelden çok daha fazla ihtiyacımız var. (Çünkü ilim unutuldu).”