Yavuz Sultan Selim Han:
- Ben tek baþýma deðilim çoban baba. Ardýmda koca bir ordu var, buyurunca, çoban tevekkülle boynunu büktü ve:
-Allah Teâlâ kerimdir. Hele sen bir mola ver. Misafir kýsmetiyle gelir, dedi.
Sultan Selim Han:
"Bunda bir hikmet olsa gerektir" diyerek ordusuna mola emri verdi. Çadýrlar kuruldu. Çoban sürüden dört koyun seçerek yüzüp temizledi ve kazana koydu. Sonra Sultan Selim Han'a:
-Sultaným, askerler eti yerken kemikleri kýrmasýnlar, diyerek tenbihde bulundu.
Kazanlarda etler piþirildi ve gaziler davet edilerek kemiklerin kýrýlmamasý bir daha tenbihlendi. Nöbet nöbet sofralara oturuldu. Bütün ordu doyuncaya kadar koyunlardan yemelerine raðmen bu dört koyunun etlerini bitiremediler. Sonra çoban, kemikleri bir araya getirerek dua etti. Askerler "Âmin" dediler. Koyunlar Allah Tela'nýn izniyle dirildiler ve sürüye tekrar katýldýlar. Sadece koyunlardan biri topallýyordu. Olanlara herkes þaþýrmýþtý. Yavuz Sultan Selim Han, çobana:
- Bu niçin topallýyor? diye sorunca çoban:
- Bir kemiði noksan olduðu için, dedi.
Bunun üzerine Sultan Selim Han, sakladýðý aþýk kemiðini çýkardý ve:
-Baba! Sizi denemek istemiþtim. Kamil bir veli olduðunuz anlaþýldý. Kusurumuz afola. Bizi dualarýnýzdan eksik etme, diye rica etti.
Çoban da:
- Allah Teala'nýn yardýmý senin üzerindedir. Alemlere rahmet olarak gönderilen sevgili ve þerefli Peygamber Efendimiz ve sahabeleri senin yanýndadýrlar. Merak etme, zafer senin olacak, muzaffer olarak döneceksin, dedi.