-Ya Rabbi! Sen her þeyi bilensin, görüyorsun ki Yahûdi yalancý þahidler göstererek devemi aldý. Þimdi de elim kesilecek. Her gece okuduðum Salavat-i Þerife'nin yüzü suyu hürmetine sen beni bu belâdan kurtar! Þu anda beni kurtaracak hiçbir merci yok, diyerek Allah'a hulûs-i kalb ile yalvardý.
Daha Huzur-u Saadet'ten ayrýlmadan deveye Cenab-ý Allah lisan ihsan etti, deve konuþmaya ve hakikati olduðu gibi söylemeye baþladý:
-Ya Resûlallah! Ben bu Yahûdi'nin deðil Müslüman'in malýyým. Beni sahibime iade et ki, adalet tecelli etsin, diyerek sahibinin huzuruna varýp diz çöktü.
Deve sahibine verildikten sonra Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), orada bulunanlar da bilsin diye bu Sahabiye, ne ile bu dereceye eriþtiðini sordu. O sahabî de:
-Ya Resûlallah! Ben her gece sana 10 defa salavat okumadan yatmam! Ne zaman baþým sýkýþsa, okuduðum salavat-i þerifeler imdadýma yetiþir. Burada da o salavatýn yüzü suyu hürmetine Allah'tan yardým diledim. Allah Celle Celalühü hamdolsun ki benim yüzümü kara çýkarmadý, dedi. Bunun üzerine Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem):
-Ne mutlu sana, salavat hürmetine dünyada elin kesilmekten kurtulduðun gibi, ahirette de cehennem azabýndan kurtulacaksýn, buyurdular.