"Onunla helâlleþmeden nasýl Cumâ namazý kýlabilirsin? Baþkasýnýn duvarýný kirletmiþ olarak nasýl Allahü teâlânýn huzûrunda durursun?" diye düþündü ve geri dönüp o mecûsînin kapýsýný çaldý. Kapýyý açan mecûsî;
"Buyrun bir arzunuz mu var?" diye sorunca;
"Sizden özür dilemeye geldim." dedi. Mecûsî hayretle;
"Ne özrü?" diye sordu. O da;
"Biraz önce duvarýnýzý elimde olmadan çamurlu ayakkabýlarýmý temizlemek maksadýyla kirlettim. Bu doðru bir hareket deðil. Yaðmurun þiddeti bu inceliði unutturdu." deyince, Mecûsî hayretle;
"Peki ama ne zararý var? Zâten duvarlarýmýz çamur içinde. Sizin ayaðýnýzdan oraya sürülen çamur bir çirkinlik veya kabalýk meydana getirmez." dedi.
Bâyezîd-i Bistâmî;
"Doðru ama, bu bir haktýr ve sâhibinin rýzâsýný almak lâzýmdýr." dedi. Mecûsî;
"Size bu inceliði ve insan haklarýna bu derece saygýlý olmayý dîniniz mi öðretti?" diye sorunca;
"Evet dînimiz ve bu dînin peygamberi olan Muhammed aleyhisselâm öðretti." dedi. Mecûsî;
"O hâlde biz niçin bu dîne girmiyoruz?" diyerek kelime-i þehâdet getirip müslüman oldu.