Hiç kimse yoktur ama onlar sanki birilerini görüyormuþ gibi, belli aralýklarla hep seslenirlermiþ... Böylece devamlý uyanýk durduklarýný ve vazife baþýnda olduklarýný duyururlarmýþ. Ayrýca bu askerler her saat baþý nöbeti baþka arkadaþlarýna devrederlermiþ. Bir gece, yine nöbet yerinden sesler duyar Padiþah:
- Kimdir o?
- Kim var orda?..
Aradan 1 saat geçmesine raðmen, yine ayný ses baðýrýr:
- Kimdir o?
- Kimdir var orda?..
Padiþah'ýn dikkatini çeker. Bu ses, bir saat geçtiði halde deðiþmemiþtir. Halbuki her saat baþý nöbetçi deðiþmelidir. Bir müddet bekler ve tekrar sese dikkat kesilir. Hayret, ses önceki sestir. Nöbetçi niçin deðiþmemiþtir? Sultan Abdülhamid Han, hemen ilgilileri çaðýrtýr ve durumu öðrenmek istediðini söyler. Çünkü kendisine karþý düzenlenmiþ müthiþ bir bombalý suikasttan kýl payý kurtulmuþtur. Ve bu olay daha çok yenidir. Acaba yine bir Ermeni oyunu mu tezgâhlanýyor?
Biraz sonra saatinde deðiþmeyen nöbetçi, Padiþah'ýn huzurundadýr. Heyecan ve korku ile yüzü yerde beklemektedir. Padiþah sorar:
- Sen kaç saattir nöbettesin?
- Bir buçuk saate yaklaþtý, Hünkârým.
- Niçin saat baþýnda vazifeni devretmedin?
- Hünkârým, benden sonraki arkadaþ rica etti, onun yerine de nöbet tutuyorum.
- Niçin? Neden usulü çiðniyorsun?
O yiðit Mehmetçik utançla indirir mübarek baþýný. Ürkekliði iyice artar, söylemek istemez. Fakat Padiþah'ýn ýsrarý üzerine þöyle konuþur:
- Padiþah'ým, benden sonraki nöbetçi ihtilâm olmuþ. "Ben bu halde iken Halife-i Müslimîn'in korunmasýnda vazife alamam. N'olur, sen benim yerime de nöbet tut, sonra da ben senin yerine tutarým" dedi. Ben de kabûl ettim.
Mehmetçiðin bu inceliði Sultan Abdülhamid Han'ýn çok hoþuna gider. Sabahleyin hemen gusülsüz nöbet tutmayan askeri huzuruna getirtir. Geceki davranýþýndan duyduðu memnuniyetini ifade eder